W nowym roku spróbujmy myśleć o sobie, że normalne jest, iż jesteśmy inni niż wszyscy; czasami za wysocy, za niscy, za grubi albo za kościści, że nasi najbliżsi nie przypominają innych, choć są kochani, są jednak za kanciaci i rzeczowi...tacy jacyś zwyczajni...
Pamiętajmy, że w wśród wielu pragnień jedne są przyziemne, drugie wybiegają ponad poziomy, spróbujmy je oswoić i dostroić do swoich możliwości, bo najważniejsze to zdać sobie sprawę, że naturalne radości są MOMENTAMI, które nazwać możemy szczęściem...bo właśnie w codzienności tej zwyczajnej można zaleźć coś bardzo ważnego, tę nieprzewidywalność i cały apetyt na życie.
Niech każdy dzień będzie zwyczajny w spotkaniach, ze zwykłymi fantastycznymi ludźmi, w dyskusjach o banalnym zabarwieniu.
Co dnia życzę w prostych, banalnych czynnościach znalezienia sensu życia.
Życzę radości z patrzenia na zwykle słońce, zwykły kwiat, zwykłego człowieka...
Życzę dnia bez biegu po nowe ciuchy, nowe auto...bo inni mają...i wypada mieć.
Być może nasze banalne, zwyczajne życie to coś więcej...wyraźnie i jasno dostrzegają to dzieci.
Świat, który możemy oglądać z długiego mostu zawsze wydawać się nam będzie wyjątkowy, choć wcześniej był to tylko widok banalny. To, że potrafimy patrzeć z wielu perspektyw czyni z nas ludzi wyjątkowych, w całej banalności dnia powszedniego.
Więc jeszcze raz jak najbardziej banalnego nowego roku!
